Het is misschien een verrassing dat symptomen van de lagere urinewegen helemaal niets te maken kunnen hebben met de urinewegen. Voor veel mensen kunnen de symptomen van een UWI een onderliggende oorzaak hebben die bijdraagt aan een frequente infectie, maar zelf geen infectie is.

Spring naar sectie:

• Symptomen van de lagere urinewegen die kunnen wijzen op een UWI >>>>
• Als het een UWI is, maar uw test is negatief >>>>
• Kunnen soa’s UWI’s veroorzaken? >>>>
• 5 veelvoorkomende oorzaken van symptomen van de lagere urinewegen >>>>
• 5 minder vaak voorkomende oorzaken van symptomen van de lagere urinewegen >>>>
• Wanneer moet je met je arts praten over symptomen van de lagere urinewegen? >>>>

Hier bij Live UTI Free horen we dagelijks van mensen die gediagnosticeerd zijn met een comorbiditeit (een diagnose naast hun primaire diagnose UWI). We weten hoe belangrijk het is om antwoorden na te streven die verder gaan dan de infectie, omdat hierin de echte oplossing kan liggen.

"I have dealt with ambiguous, hard-to-identify, lower urinary tract symptoms for years. In the early stages, dipstick tests came back positive and I would get antibiotics, and a few days later the pain would be gone. But, as the pain has continued to linger over the last seven or so years, the doctor’s visits have become less helpful. I started going into the office hoping for a positive test, afraid of the increasingly common outcome of a negative test, a sign I would be sent home yet again without a meaningful solution to the pain."

Hoewel er inderdaad sprake kan zijn van een infectie, kunnen er ook andere aandoeningen aan ten grondslag liggen.

Waarom is het moeilijk om een diagnose te krijgen?

Helaas kunnen bekkenproblemen moeilijk te lokaliseren en te identificeren zijn, ondanks het feit dat ze vaak voorkomen: Lagere urinewegsymptomen komen bij 40-60% van de vrouwen voor. En als ze eenmaal zijn vastgesteld, kunnen inadequate tests en een gebrek aan onderzoek leiden tot een verkeerde diagnose, waardoor het probleem nog groter wordt.

We hebben onderzoek gedaan naar 5 van de meest voorkomende oorzaken van lage urinewegsymptomen (LUTS) en hebben ze hieronder beschreven. Het is belangrijk om te weten dat er veel oorzaken kunnen zijn voor LUTS, en hoewel dit artikel geen diagnose kan stellen, kan het je wel een idee geven waar je kunt beginnen met je eigen onderzoek.

Als je lijdt aan een chronische UWI, is het maar al te gemakkelijk om bekend te raken met de verklikkerlichten van een naderende episode. In de onderstaande lijst vind je een aantal van de meest voorkomende symptomen van de lagere urinewegen die geassocieerd worden met UWI’s. Je kunt hier meer te weten komen over hoe urinewegsymptomen worden gecategoriseerd. De symptomen kunnen verschillen van persoon tot persoon of zelfs van infectie tot infectie:

• Urgentie – ofwel een bijna constante behoefte om te plassen, of getriggerd op bepaalde momenten
• Verhoogde symptomen in een bepaalde fase van de menstruatiecyclus
• Incontinentie veroorzaakt door fysieke beweging (bijv. sporten, hoesten, tillen)
• Onvermogen om de blaas te legen in een enkele, sterke, continue urinestraal
• Dysurie – pijn bij het plassen of net na het plassen
• Urethrale pijn, niet gerelateerd aan urineren
• Pijn in andere delen van het bekken of de buik, niet specifiek de urinewegen
• Hematurie – bloed in de urine
• Koorts of rillingen
• Schijnbare blaasweefselcellen in urine (piekerige, witte stukjes)

Natuurlijk ervaart iedereen de symptomen van een UWI op een andere manier, dus als je vermoedt dat je een UWI hebt, zelfs als je symptomen geen ‘klassieke UWI-symptomen’ zijn, moet je naar de dokter gaan.

Het is niet alleen moeilijk om LUTS te diagnosticeren omdat de symptomen soms een beetje vaag zijn, moeilijk aan te geven, of een mix tussen dit en dat – veel geassocieerde diagnoses zijn net zo vaag, moeilijk aan te geven, enzovoort.

UWI’s komen bij 40-60% van de vrouwen minstens één keer in hun leven voor en komen bij 26-44% binnen 6 maanden terug. UWI’s zijn wijdverspreid genoeg; ze moeten duidelijk geïdentificeerd kunnen worden.

Maar door een gebrek aan onderzoek levert de gangbare praktijk niet altijd de beste resultaten op. En onbetrouwbare testen op UWI’s betekenen dat zelfs de middelen die we hebben om symptomen van de lagere urinewegen te identificeren en op te lossen, misleidend zijn.

Als het gaat om oorzaken van LUTS die minder vaak voorkomen dan UWI, is de kans op een echte diagnose misschien nog wel groter. Daarom is het des te belangrijker om je lichaam goed te kennen en zelf op zoek te gaan naar antwoorden.

Een van de eerste dingen die veel artsen vragen als een patiënt met terugkerende symptomen van UWI’s komt, is of de patiënt onlangs getest is op soa’s. En terecht – UWI’s en soa’s kunnen vergelijkbare symptomen hebben, zoals bekkenpijn, en beide kunnen veroorzaakt worden door bacteriën. En terecht – UWI’s en soa’s kunnen vergelijkbare symptomen hebben, zoals bekkenpijn, en beide kunnen worden veroorzaakt door bacteriën. Hoewel soa’s ook kunnen worden veroorzaakt door virussen, zoals hiv of parasieten, worden alle soa’s seksueel overgedragen.

Het is belangrijk om te weten dat soa’s wereldwijd een belangrijke doodsoorzaak zijn en soms zelfs zonder symptomen kunnen voorkomen. Dus als je seksueel actief bent, moet je overwegen om je te laten testen om jezelf en je partner(s) te beschermen.

We hebben vijf van de meest voorkomende oorzaken van klachten aan de lagere urinewegen op een rijtje gezet in volgorde van voorkomen. Dit zijn diagnoses die je misschien hebt gekregen in plaats van een UWI-diagnose, voor of na, of zelfs naast een UWI. LUTS kan komen en gaan, vervagen tot nieuwe symptomen of aanhouden.

Het gebruik van een dagboek of zelfs een app op je telefoon kan je helpen om je symptomen bij te houden. Als je meer persoonlijke gegevens hebt, kan een arts met kennis van zaken een nauwkeurige diagnose stellen van de oorzaak van je klachten aan de lagere urinewegen.

Het is belangrijk om te onthouden dat deze lijst gebaseerd is op de informatie die voor ons beschikbaar is, en die op zichzelf al beperkt is.

1. Vaginale Gistinfectie (Vaginale Candidiasis, Vaginale Spruw)

Meer dan 70% van de vrouwen zegt ooit een schimmelinfectie te hebben gehad. Ongeveer 8% zegt last te hebben van terugkerende schimmelinfecties.

Gisten zijn nog steeds micro-organismen, maar geen bacteriën. Het is een onderverdeling van schimmels die kunnen leven en zich vermenigvuldigen als enkele cellen en die bekend staan om hun rol bij het bakken van brood en het brouwen van bier.

Gist kan ook groeien door samenhangende netwerken te vormen die hyfen worden genoemd, net zoals andere schimmels dat doen. Als zich schimmeldraden vormen in de vagina, kunnen ze het omliggende vaginale weefsel binnendringen en LUTS veroorzaken.

Gist in de vagina wordt meestal onderdrukt door gezonde bacteriën die in aantal groter zijn dan de gist en die zuren produceren die de gistgroei remmen. Antibiotica voor welke aandoening dan ook kunnen deze gezonde bacteriën echter doden en leiden tot vaginale schimmelinfecties.

Gistinfectie van de vagina wordt meestal veroorzaakt door overgroei vanCandida en de aandoening wordt meestal spruw genoemd. Candidacellen, die veel groter zijn dan bacteriële cellen en meer lijken op menselijke cellen, zijn vermoedelijk aanwezig in de vagina van tot wel 50% van de vrouwen op een bepaald moment, terwijl ze geen schade of symptomen veroorzaken.

Het levenslange risico op een Candida-gerelateerde vaginale infectie waarbij symptomen optreden, waaronder symptomen van de lagere urinewegen, is 75%.

Symptomen van vaginale spruw

Enkele van de belangrijkste symptomen van vaginale spruw zijn rood, ontstoken vaginaal weefsel en de aanwezigheid van een dikke witte afscheiding, die er vaak uitziet als kwark. Soms is er ook een muffe geur waarneembaar bij vaginale spruw.

De huid van de lies kan ook ontstoken zijn en er rood en glanzend uitzien, wat een branderig gevoel kan veroorzaken. Dit branderige gevoel kan veel erger worden tijdens het plassen, wat opnieuw de symptomen van de lagere urinewegen van een UWI nabootst.

Een vaginale pH van minder dan 5 komt vaak voor bij mensen met schimmelinfecties. Dit kan worden vastgesteld met een thuis pH-dipsticktest.

Recente studies hebben aangetoond dat klinische tests voor schimmelinfecties een hoge gevoeligheid en specificiteit hebben, wat betekent dat een test door je arts waarschijnlijk in staat zal zijn om de infectie te identificeren en je arts in staat zal stellen om je de nodige antischimmelbehandeling voor te schrijven. Als je vermoedt dat je een schimmelinfectie hebt, kun je het beste naar je huisarts gaan.

2. Bacteriële vaginose (BV)

Bacteriële vaginose, of BV, ontstaat wanneer één of enkele bacteriesoorten overheersen in de vaginale flora. Het kan worden gezien als een overgroei van deze bacteriën, waardoor een normaal diverse en evenwichtige bacteriegemeenschap verandert.

Antibiotica voor welke aandoening dan ook kunnen als bijwerking de normale bacteriële gemeenschap in de vagina veranderen door sommige bacteriesoorten sneller te doden dan andere.

Door een aantal van deze bacteriekolonies uit te roeien, ontstaan er lege plekken in het vaginale microbioom die kunnen worden benut door schadelijke bacteriekolonies. Als de vagina zich herstelt, kunnen problematische bacteriekolonies, zoals Gardnerella vaginalishet vaginale microbioom disproportioneel bezetten.

Als er een ongezond evenwicht, of dysbiose, in de vaginale flora ontstaat, staat dit bekend als bacteriële vaginose. Een van de enige symptomen die veel mensen met BV ervaren, is een sterke visgeur uit de vagina.

De prevalentie van bacteriële vaginose in de VS wordt geschat op 29% bij vrouwen. Interessant, Ongeveer 50% van de vrouwen Bacteriële vaginose blijkt helemaal geen symptomen te hebben.

Bacteriële vaginose kan echter een branderig gevoel veroorzaken bij het plassen en dit symptoom kan ten onrechte worden toegeschreven aan een UWI.

Omdat het vaginale en urinaire microbioom met elkaar verbonden zijn, is het ook mogelijk dat aanhoudende bacteriële vaginose terugkerende UWI’s veroorzaakt. Sommige wetenschappers vermoeden dat een aanhoudend hoog aantal bacteriën in de vagina kan leiden tot een constante verspreiding van bacteriën in de urinewegen vanwege de nabijheid van de urinebuis.

De vagina, urinebuis en anus liggen dicht bij elkaar

Kom meer te weten over UWI en BV in onze videoserie voor deskundigen.

3. Bekkenbodemaandoeningen

Bekkenbodemaandoeningen komen veel voor en kunnen bij wel 25% – 37% van de volwassen vrouwen voorkomen.

De bekkenbodem is een verzameling spieren en zenuwen die de blaas, baarmoeder, vagina en het rectum ondersteunen. Zwakte of beschadiging van de bekkenbodem kan leiden tot incontinentie voor ontlasting of urine, constipatie, spierkrampen of een verzakking.

Prolapses treden op wanneer door een zwakke bekkenbodem een orgaan dat normaal ondersteund wordt, van zijn plaats valt. Dit kan ergens in het bekken of genitale gebied een drukkend of zwaar gevoel veroorzaken.

Er zijn zes soorten prolaps die onder de bekkenbodemaandoeningen vallen.

• Enterocoele – Wanneer een lus van de dunne darm tussen de achterkant van de vagina en het rectum naar beneden glijdt. Het kan worden gevoeld als een zwaar gevoel bij het perineum.
• Rectocele – Het rectum glijdt naar beneden en steekt uit door de anus, of het rectum is ingezakt en ligt inwendig net boven het perineum.
• Vaginale verzakking – waarbij de wanden van de vagina naar beneden zijn gegleden en binnen of buiten de vulva liggen.
• Verzakking van de baarmoeder – Wanneer de baarmoeder naar beneden is gegleden en abnormaal laag in de vagina ligt. Dit kan zo ver gaan dat de baarmoeder helemaal buiten de vulva ligt. Vaginale verzakking en baarmoederverzakking kunnen samen voorkomen.
• Cystocele – wanneer de blaas tussen de urinebuis en de voorwand van de vagina naar beneden is gegleden
• Urethrocele – Als de urinebuis naar beneden is gezakt, zodat deze uitpuilt in de vaginale opening of daarbuiten. Bij een Cystourethrocoele verzakken zowel de blaas als de urethra tegelijkertijd.

Het aanhouden van deze systemen kan zenuwbeschadiging en een onvolledige blaaslediging veroorzaken, die beide kunnen leiden tot klachten aan de lagere urinewegen.

Bekkenbodemaandoeningen kunnen risicofactoren zijn voor terugkerende UWI. Dit kan de diagnose van de onderliggende oorzaak van alle symptomen van de lagere urinewegen van een patiënt bemoeilijken.

Bekkenbodemaandoeningen kunnen worden behandeld met bekkenbodemfysiotherapie, chirurgie of een combinatie van beide. Net als andere spieren kunnen oefeningen die gericht zijn op de bekkenbodem helpen om problemen te corrigeren en in het geval van LUTS kunnen ze leiden tot langdurige verlichting.

Bekijk ons interview met Dr. Lindsey Burnett die de belangrijkste soorten bekkenbodemverzakkingen uitlegt en de verschillende redenen waarom ze kunnen optreden.

4. Endometriose en symptomen van de lagere urinewegen

De incidentie van endometriose wordt geschat op 10% bij volwassen vrouwen. Endometriose wordt beschouwd als een gynaecologische aandoening waarbij endometriale klieren en weefsel buiten de baarmoeder worden aangetroffen.

Hoewel het bij endometriose kan gaan om weefselgroei in bekkenorganen, zoals de eierstokken, eileiders, blaas of zelfs urinebuis, kan het ook buiten het bekken worden aangetroffen. Het kan voorkomen op organen zoals de longen en het middenrif, en kan voorkomen in het spijsverteringskanaal.

Hoewel endometriose bestaat uit weefsel dat lijkt op het weefsel dat tijdens de menstruatiecyclus in de baarmoeder groeit, is het histologisch en genetisch verschillend. Dit betekent dat de microscopische anatomie en het DNA verschillen van endometriumcellen die normaal gesproken in de baarmoeder worden aangetroffen.

Er zijn verschillende theorieën over waarom endometriose optreedt, maar er is geen consensus. Onderzoek heeft in ieder geval duidelijk gemaakt dat de theorie van retrograde menstruatie (waarbij menstruatiebloed ‘de verkeerde kant op stroomt’) onjuist is.

Endometriose in de urinewegen

Endometriose in de urinewegen kan leiden tot terugkerende UWI’s, maar het kan ook direct symptomen van de lagere urinewegen veroorzaken door ontstekingspijn en druk. Zelfs als de urinewegen zelf niet direct betrokken zijn, kan endometriose LUTS veroorzaken.

Dit komt doordat endometriumweefsel dat in het bekken groeit, in gebieden rond de vagina, urinebuis en blaas, zwaarte en druk op deze structuren kan veroorzaken, wat vaak tot pijn leidt.

Deze pijn kan de vorm hebben van constante of intermitterende symptomen of dysurie (pijn bij het plassen). Endometriose kan ook in verband worden gebracht met bloed in de urine, wat meestal een teken van UWI is.

Van de 10% van de vrouwelijke bevolking die naar schatting endometriose heeft, heeft 1-6% endometriose van de urinewegen zelf.

Omdat de aanwezigheid van endometriose het risico op terugkerende UWI’s kan verhogen, is het belangrijk om andere symptomen in overweging te nemen, omdat deze de sleutel kunnen zijn tot een nauwkeurige diagnose.

Symptomen van endometriose

Symptomen van endometriose zijn onder andere:

• Dysurie – pijn of ongemak bij het plassen
• Pijn bij het plassen
• Opgeblazen gevoel in de buik
• Gevoel van volheid
• Dysmenorroe (pijnlijke menstruatie)
• Diarree of constipatie
• Misselijkheid
• Vermoeidheid
• Moeite met zwanger worden
• Dyspareunie – pijn tijdens het vrijen
• Menorragie – overmatig zware menstruaties
• Intermenstrueel bloedverlies – bloedingen uit de vagina tussen de menstruaties door

Bij veel mensen met endometriose kunnen de symptomen verergeren tijdens de menstruatieperiode, maar dit is niet altijd het geval. De symptomen kunnen op elk moment van de cyclus aanwezig zijn en/of schommelen.

Endometriose wordt extreem ondergediagnosticeerd, met een gemiddelde diagnosetijd van 7-9 jaar, afhankelijk van het land.

Als je denkt dat je symptomen verder onderzoek rechtvaardigen, is het daarom belangrijk om een specialist te vinden die met andere endometriosepatiënten werkt. De meeste artsen zijn niet toegerust om een diagnose van dit type te stellen.

5. Vulvodynie

Vulvodynie is een pijnstoornis waarbij een groot deel van de vulva of specifieke delen van de vulva betrokken zijn, zoals de clitoris, schaamlippen of de ingang van de vagina. De aandoening kwam naar schatting voor bij 8,3% van de vrouwelijke bevolking van Michigan, VS. We zouden dit cijfer kunnen extrapoleren naar de rest van de VS, maar specifieke cijfers zijn niet beschikbaar.

Als verschillende gebieden van de vulva pijn lijden, wordt dit gegeneraliseerde vulvodynie genoemd. Als alleen een specifiek deel van de vulva is aangedaan, wordt het gelokaliseerde vulvodynie genoemd.

Gegeneraliseerde Vuvlodynie kan constant of intermitterend zijn. Het kan worden uitgelokt door directe druk, en dit kan de pijn verergeren, hoewel geen van beide noodzakelijk waar is.

Lokale vulvodynie is meestal een brandende pijn die aanwezig is in een specifiek gebied van de vulva. Directe druk tijdens het vrijen, fietsen of paardrijden, of zelfs zitten achter een bureau voor het werk, kan de pijn opwekken en/of verergeren.

Omdat vulvodynie zich hetzelfde kan presenteren als andere aandoeningen, kan een registratie van de symptomen – d.w.z. wanneer ze optraden, waardoor ze beter werden, waardoor ze erger werden, hoe lang ze aanhielden – cruciaal zijn bij het uitsluiten van andere aandoeningen en het bepalen van de juiste diagnose.

Vulvodynie wordt gekenmerkt door een branderig of prikkend gevoel, alsof de vulva in direct contact is gekomen met een irriterende stof. Let op de aard van de pijn en op de wasproducten die je voor jezelf en je kleding gebruikt.

Ga na of bepaalde normale activiteiten de pijn lijken te triggeren of te verergeren. Dit kan zo simpel zijn als wassen/douchen, seks, tampons inbrengen, lichaamsbeweging of directe druk op de vulva. Het is ook belangrijk om te noteren waar de pijn precies optreedt.

Bekijk hier het interview met Dr. Maria Uloko waarin ze vulvodynie en andere bekkenpijn bespreekt.

1. Skenitis (vrouwelijke prostaatontsteking)

Rond het onderste uiteinde van de urinebuis zitten de klieren van Skene, ook wel de paraurethrale klieren genoemd. Deze klieren zijn de vrouwelijke versie van de prostaatklier en ze vallen meestal niet op.

Bacteriën in de vagina kunnen de klier van Skene verstoppen, waardoor pus zich ophoopt en een cyste wordt gevormd, die vervolgens symptomen aan de lagere urinewegen kan veroorzaken, zoals:

• Dysurie (pijn bij het plassen)
• Dyspareunie (pijn voor, na of tijdens het vrijen)
• Onvermogen om de blaas te legen
• Vaginale afscheiding

Daarnaast kan skenitis terugkerende urineweginfecties veroorzaken, omdat er voortdurend bacteriën in de urinebuis terechtkomen.

Skenitis wordt als zeldzaam beschouwd, maar er zijn geen echte gegevens over hoe vaak het voorkomt. Onderzoek heeft aangetoond dat skenitis vaker voorkomt bij vrouwen van 30 en 40 jaar.

Cysten die geassocieerd worden met skenitis zijn vaak groot genoeg om gevoeld te worden tijdens onderzoek en produceren soms zelfs pus als erin geknepen wordt. Skenitis wordt meestal operatief behandeld door de cyste te draineren en antibiotica te gebruiken.

2. Urethraal Diverticulum

De klieren van Skene kunnen ook verwijd raken, wat vermoedelijk de meest voorkomende oorzaak is van urethraal divertikel (UD), een zakje dat zich in de urethra vormt. UD kan echter ook worden veroorzaakt door een geboorteafwijking of trauma tijdens de bevalling.

De symptomen van de lagere urinewegen die geassocieerd worden met UD zijn onder andere

• Bekkenpijn
• Bloed in de urine
• Incontinentie
• Pijn tijdens het vrijen

Urethraal divertikel kan ook terugkerende UWI’s veroorzaken.

Bevolkingsonderzoeken hebben 6 tot 20 gevallen van UD op 1 miljoen vrouwen gevonden, waardoor het vrij zeldzaam is. Dit gaat gepaard met het voorbehoud dat de Urology Care Foundation heeft ontdekt dat UD vaak eerst verkeerd wordt gediagnosticeerd.

Een juiste diagnose kan bestaan uit beeldvorming, zoals een MRI of echografie, een gedetailleerde gezondheidsgeschiedenis, lichamelijk onderzoek en urineonderzoek.

Gelukkig kan behandeling van UD, zodra de diagnose is gesteld, LUTS helpen oplossen. Chirurgie om UD te behandelen is 90% effectief gebleken, met lage recidiefpercentages.

3. Ureterocèle

Een zwelling aan de onderkant van een urineleider, bekend als een ureterocèle, kan ervoor zorgen dat urine terugstroomt van de blaas naar de nier.

Ureteroceles komen voor bij 1 op de 500 mensen en worden het vaakst herkend als geboorteafwijking, met de mogelijkheid dat de aandoening in families voorkomt. Studies hebben echter ook aangetoond dat ureteroceles zich ook bij volwassenen kunnen ontwikkelen.

Ureterocellen kunnen de oorzaak zijn van veel voorkomende symptomen van de lagere urinewegen, zoals dysurie, hematurie, aandrang en frequentie, maar ook van UWI’s. Gelukkig kunnen ureterocellen gemakkelijk worden gediagnosticeerd met beeldvorming en behandeld met minimaal invasieve chirurgische methoden. Gelukkig kunnen ureterocelen gemakkelijk worden gediagnosticeerd met beeldvorming en worden behandeld met minimaal invasieve chirurgische methoden.

4. Blaaskanker en symptomen van de lagere urinewegen

Het gemiddelde aantal gevallen van blaaskanker per jaar is 20 per 100.000 mensen en de gemiddelde leeftijd waarop de diagnose wordt gesteld is 73 jaar.

Blaaskanker veroorzaakt veel symptomen van de lagere urinewegen, zoals aandrang, hematurie, een branderig gevoel en dysurie. Er zijn veel tests om blaaskanker vast te stellen, waaronder urine tumormarkertests, biopsies en urineonderzoek.

Er zijn verschillende opties voor blaaskanker, waaronder chirurgie, bestraling en chemotherapie, afhankelijk van het stadium van de kanker en andere factoren.

Behandelingen voor blaaskanker zijn relatief succesvol, met een overlevingspercentage van 76,9% over 5 jaar.

5. Chemische gevoeligheden (genitale contactallergieën)

Specifieke merken condooms, zeep, glijmiddel, douchegel, cosmetica en natuurlijke verschijnselen zoals zweet, afscheiding of urine kunnen bijwerkingen veroorzaken.

"Chemical sensitivities is a condition that is close to my heart, because ever since a young age I have had sensitive skin. Lotions would give me rashes, certain detergents gave me eczema, and so on."

Contactallergieën voor de genitaliën kunnen een branderig gevoel veroorzaken tijdens het plassen, jeuk en irritatie, zwelling en andere veel voorkomende symptomen van de lagere urinewegen. Daarom kun je door je symptomen bij te houden misschien vaststellen of een bepaalde chemische gevoeligheid de oorzaak is van je LUTS.

Uit één klein onderzoek bleek dat 39% van de deelnemers een vorm van genitale allergie had, maar genitale contactallergieën worden op grote schaal vaak over het hoofd gezien.

Als je denkt dat je een bepaalde gevoeligheid hebt, moet je met je arts praten.

Overzicht van andere oorzaken die we niet hebben behandeld

Natuurlijk is de menselijke biologie ingewikkeld. In veel opzichten lijkt het makkelijker om één ding fout te laten gaan, dan om het geluk te hebben dat alles goed gaat. Lagere urinewegsymptomen kunnen worden veroorzaakt door verschillende aandoeningen op verschillende momenten, of zelfs door verschillende aandoeningen tegelijkertijd.

Deze lijst bevat niet alle mogelijke oorzaken van LUTS. Dat zou onmogelijk zijn. Menopauze, nierreflux of nierstenen kunnen bijvoorbeeld ook LUTS veroorzaken. Andere diagnoses zijn controversiëler en met onbetrouwbare tests en het gebrek aan onderzoek kan het nog wel even duren voordat we echte antwoorden krijgen.

Het bijhouden van je symptomen is cruciaal voor het vinden van geldige, betrouwbare en behandelbare oorzaken voor LUTS. De National Association for Continence raadt aan om minstens 4 dagen een dagboek bij te houden, maar een week is nog beter.

Zoals eerder vermeld, zijn er apps voor het volgen van chronische pijn waarmee je de soorten pijn en de locatie ervan kunt identificeren en aantekeningen kunt maken.

Het kan niet genoeg benadrukt worden hoe belangrijk het is om een arts te hebben die bereid is om samen met jou de strijd aan te gaan. Je hebt iemand aan je zijde nodig wanneer niets lijkt te werken – een arts die je vertrouwt zal voor je blijven vechten.

De juiste arts vinden kan moeilijk zijn. Wij kunnen je misschien helpen, dus stuur ons een berichtje als je meer informatie wilt.

Zelfs met de juiste arts is LUTS persoonlijk en vaak ongemakkelijk. Het kan moeilijk zijn om voor uw belangen op te komen als dat betekent dat u uw pijn op tafel moet leggen zodat uw arts die kan analyseren. Eerlijk en direct zijn tegen uzelf en uw arts kan helpen om sommige communicatieproblemen op te lossen.

En wees niet bang om hulp in te schakelen. Een ondersteunende vriend of familielid meenemen kan de stress verlichten en je eraan herinneren dat je dit niet alleen hoeft te doen.

Voor antwoorden op veelgestelde vragen over chronische en terugkerende UWI, bezoek onze FAQ pagina. Deel uw vragen en opmerkingen hieronder, of neem contact op met ons team.