D-mannose voor UWI staat in onze lijst van de tien meest gezochte huismiddeltjes voor UWI, naast andere huismiddeltjes voor UWI zoals vitamine C, probiotica en Pau d’arco. We krijgen er ook veel vragen over. Het is duidelijk populair, maar werkt D-mannose ook bij terugkerende UWI?

Spring naar sectie:

• Wat is D-mannose? >>>>
• De wetenschap achter D-mannose. >>>>
• Waar komt D-mannose vandaan? >>>>
• De problemen met D-mannose voor UWI. >>>>
• Wat het onderzoek naar D-mannose ons vertelt. >>>>

D-mannose in het kort

Sommige onderzoeken suggereren dat D-mannose in sommige gevallen profylactisch kan werken en urineweginfecties kan helpen voorkomen. Andere onderzoeken tonen aan dat D-mannose vooral de ernst van de symptomen vermindert.

Weer een ander onderzoek concludeerde dat D-mannose effectief kan zijn bij de behandeling van een acute UWI.

Dus wat betekent dit allemaal? In een notendop: er is nog niet genoeg onderzoek gedaan om precies uit te zoeken waarvoor D-mannose moet worden gebruikt, tegen welke ziekteverwekkers het in vivo (bij echte patiënten en niet alleen in een laboratoriumomgeving) bescherming kan bieden en wat de juiste dosering zou moeten zijn.

Het is ook belangrijk om te weten dat D-mannose voor UWI niet door de FDA gereguleerd is.

Maar we houden het goed in de gaten – dus lees verder om erachter te komen wat we tot nu toe weten.

D-mannose is een eenvoudige suiker (monosacharide) die nauw verwant is aan de glucose die in veel fruit, groenten en planten voorkomt. Het komt ook van nature voor in sommige cellen in het menselijk lichaam.

D-mannose wordt snel geabsorbeerd en bereikt organen binnen 30 minuten, waarna het kan worden uitgescheiden via de urinewegen. Het menselijk lichaam kan D-mannose niet metaboliseren of opslaan, hoewel het mogelijk is dat veel ervan wordt gemetaboliseerd door bacteriën in de darmen.

Elk effect op de bloedsuikerspiegel zou minimaal moeten zijn. Daarom beweren veel bronnen dat D-mannose veilig is voor gebruik door diabetici. Anderen waarschuwen, dus het is altijd het beste om het gebruik ervan met je arts te bespreken.

Wat weten we over D-mannose voor UWI?

Hier is het korte antwoord: We weten niet genoeg over D-mannose voor UWI. Zoals hierboven vermeld, is er een duidelijk gebrek aan onderzoeken naar de vraag of D-mannose voor UWI gunstig is.

De bestaande onderzoeken hebben niet de juiste dosering getest en er zijn beperkte onderzoeken naar de effectiviteit van D-mannose voor vrouwen met terugkerende UWI.

De meeste onderzoeken D-mannose tegen micro-organismen in vitro, dat wil zeggen op de laboratoriumtafel, en niet bij vrouwen met symptomen, dus we hebben niet veel informatie over D-mannose in de echte wereld (in vivo).

Het grootste en meest aangehaalde onderzoek bij mensen dat we hebben gevonden had betrekking op 308 vrouwen.

In dit onderzoek verminderde het profylactische gebruik van D-mannose het risico op terugkerende UWI aanzienlijk en bleek het even effectief als nitrofurantoïne, een antibioticum.

Andere toepassingen voor D-mannose

Andere toepassingen van D-mannose zijn het omkeren van de effecten van het metabool syndroom en ondersteuning bij darmproblemen.

Zuigelingen en kinderen met een zeldzame erfelijke aandoening genaamd koolhydraatdeficiënt glycoproteïnesyndroom type 1b slikken D-mannose.

Mensen met deze aandoening hebben een tekort aan een specifiek eiwit in hun darmen, waarvan de symptomen omkeerbaar zijn met voedingssupplementen van D-mannose. In deze gevallen verbetert D-mannose de leverfunctie, verlaagt het de bloedsuikerspiegel en helpt het bloedstollingsstoornissen voorkomen.

Sommige onderzoeken tonen aan dat D-mannose als prebioticum kan fungeren en dus kan helpen bij het reguleren van het darmmicrobioom.

Een prebioticum is een voedingsstof die niet verteerbaar is voor mensen, maar een voedselbron vormt voor “goede” bacteriën in je spijsverteringsstelsel.

In vitro (op een laboratoriumbank) is gesuggereerd dat D-mannose concurreert met de uroepitheelcellen (de blaasbekledingscellen) om de “aandacht” van de vingerachtige uitsteeksels, of pili, van bacteriën. Zie de vergelijking hieronder, die de pili van E. coli laat zien tegenover het gladdere oppervlak van Lactobacillus.

Als de bacteriën niet aan de blaasslijmvliezen blijven plakken, kunnen ze de blaas niet koloniseren en een infectie veroorzaken.

Laten we hier wat dieper op ingaan. Van bepaalde soorten E. coli-bacteriën is bekend dat ze zich binden aan het gemannosyleerde glycoproteïne uroplakine Ia dat aanwezig is in de blaaswandcellen. D-mannose moleculen, indien aanwezig in de blaas, kunnen een alternatief zijn voor E. coli om zich aan te binden.

Volgens de theorie worden, wanneer E. coli zich binden met D-mannose moleculen, de gecombineerde deeltjes uit de blaas gespoeld tijdens het urineren. Zo wordt voorkomen dat de E. coli zich aan de blaaswand hechten en een urineweginfectie veroorzaken.

D-mannose verwijdert bacteriën zonder ze te doden

In vitro (buiten het lichaam) is aangetoond dat E. coli zich opportunistisch bindt aan vrij zwevende D-mannose. Er is een theorie dat D-mannose bij inname tot in de blaas kan komen. Als dit waar is, kan E. coli zich binden aan D-mannose dat in de blaas zweeft, in plaats van aan de moleculen in de blaaswand.

Als het bovenstaande proces in de blaas plaatsvindt, worden E. coli die zich aan D-mannose moleculen hebben gebonden uit het lichaam verwijderd in de urine, voordat ze zich kunnen koloniseren.

Hoewel dit allemaal veelbelovend klinkt, is het belangrijk om er nogmaals op te wijzen dat dit alleen is getest in een laboratoriumomgeving en dat het niet bewezen is dat het daadwerkelijk in het lichaam gebeurt.

Zoals eerder gezegd, is D-mannose voornamelijk afkomstig van planten en vruchten. Interessant is dat D-mannose ook kan worden gevonden in bronnen zoals gebruikte koffiemalen, waarin het ongeveer 21% van het drooggewicht kan uitmaken.

Maar we kunnen natuurlijk geen koffiedik eten om een actieve dosis D-mannose in ons lichaam te krijgen, omdat we het koffiedik niet effectief kunnen verteren om de D-mannose eruit te halen.

Dit zou ook betekenen dat we andere chemische producten binnenkrijgen die schadelijker voor ons zijn dan het beschermende effect van D-mannose.

Bovendien is het eten van koffiedik gekoppeld aan een stijging van het cholesterolgehalte in het bloed met gemiddeld 26 punten na drie weken. Dit wordt toegeschreven aan de consumptie van de cafestol en kahweol die in koffiedik zitten.

Kan ik genoeg cranberry’s eten om een werkzame dosis D-mannose binnen te krijgen?

Een andere bron van D-mannose zijn veenbessen. D-mannose maakt echter slechts 0,04% uit van het drooggewicht van veenbessen. Dit is vrij laag in vergelijking met andere bronnen, zelfs koffiedik.

Onnodig te zeggen dat je een heleboel cranberry’s zou moeten eten om ook maar in de buurt te komen van een beschermende dosis D-mannose. Dit wordt dus niet aanbevolen als methode om D-mannose binnen te krijgen.

Bekijk onze videoreeks met experts voor meer informatie over D-mannose voor UWI.

Hoe wordt D-mannose gemaakt?

Er zijn een paar manieren waarop de D-mannose die je in de winkel vindt gemaakt kan zijn.

Chemische extractie van D-mannose

Momenteel worden de meeste D-mannose producten op de voedingsmarkt gewonnen uit planten in chemische verwerkingsfabrieken door middel van isomerisatie, hydrolyse of katalysatorreacties.

Dit betekent alleen dat andere chemicaliën (zoals 1% ammoniumorthomolybdaat of water) worden toegevoegd om D-glucose, D-sucrose of D-mannitol om te zetten in D-mannose.

Het proces draait de rangschikking van chemische groepen om, voegt een chemische groep toe en/of zet chemische groepen om zodat de oorspronkelijke stof in D-mannose verandert.

Dit gebeurt onder de perfecte temperaturen en zuurgraad voor een maximale productopbrengst. D-mannose wordt vervolgens gezuiverd voordat het wordt verpakt en verkocht.

Deze processen zijn niet ideaal wat betreft chemische zuiverheid. En omdat D-mannose wordt gebruikt als voedingssupplement en voor medicinale doeleinden, mag het geen chemische verontreiniging hebben.

Daarom worden chemische extractie en andere chemische productiemethoden steeds minder wenselijk. In plaats daarvan wordt nu de voorkeur gegeven aan biologische productiemethoden voor D-mannose.

Biologische productie van D-mannose

Biologische productie van D-mannose houdt in dat direct beschikbare suikers zoals D-fructose of D-glucose worden gebruikt en enzymatisch worden omgezet in D-mannose.

Een enzym is een biologische katalysator (verhoogt de snelheid van een chemische reactie) die niet wordt afgebroken of verbruikt tijdens de reactie.

Enzymen (zoals D-mannose-isomerase) die worden gebruikt om D-fructose of D-glucose om te zetten in D-mannose zijn afkomstig van verschillende organismen. Leuk weetje: sommige van deze enzymen zijn afkomstig van bacteriën zoals E. Coli!

Zoals we al eerder zeiden, is D-mannose geen door de FDA goedgekeurde of gereguleerde stof. Dit betekent dat D-mannose in verschillende landen kan worden gemaakt, in de VS kan worden geïmporteerd en op Amazon of via natuurvoedingswinkels kan worden verkocht.

Veel merken vermelden niet de oorspronkelijke bron van de D-mannose in hun producten.

Het probleem is dat het voor consumenten erg moeilijk is om te weten of een bepaald D-mannose product van hoge kwaliteit is en of het andere chemische stoffen bevat die niet op het etiket staan.

Als je D-mannose gaat kopen, zorg er dan voor dat het van een betrouwbaar bedrijf is met betrouwbare recensies. Het helpt ook als het merk inzichtelijk maakt waar en hoe de D-mannose vandaan komt, en een analysecertificaat verstrekt waarop staat wat het product bevat.

Er is geen onderzoek gedaan naar de toxiciteit van D-mannose bij mensen. Het is echter het vermelden waard dat D-mannose giftig is voor honingbijen wanneer het als enige voedingsbron wordt gegeven en het kan genetisch gemodificeerde muizen verblinden. Wat de implicaties hiervan voor mensen kunnen zijn (als die er al zijn), is niet bekend.

Bovendien heeft een recent onderzoek aangetoond dat D-mannose geen significant effect heeft op vrouwen met terugkerende UWI’s in de eerstelijnsgezondheidszorg, vergeleken met een placebo. Het is echter belangrijk om de beperkingen van het onderzoek te erkennen, waaronder het gebrek aan bacteriële identificatie en het ontbreken van het bijhouden van de therapietrouw. Het belangrijkste is dat als D-mannose voor u werkt, er geen gedocumenteerde reden is om te stoppen met het gebruik ervan.

Uit een Cochrane-review in 2022 bleek dat de kwaliteit van het bewijs rond D-mannose als preventie- en behandelingsmethode voor UWI slecht is. Dit benadrukt de noodzaak van substantieel onderzoek naar het supplement en om mogelijke interacties met andere middelen en medicijnen te helpen begrijpen.

Wat zijn de mogelijke bijwerkingen van het gebruik van D-mannose?

D-mannose wordt over het algemeen goed verdragen door kinderen en volwassenen. Er zijn echter geen onderzoeken gedaan om te bevestigen of D-mannose veilig is tijdens zwangerschap of borstvoeding.

Fabrikanten van D-mannose geven aan dat mogelijke bijwerkingen een opgeblazen gevoel en losse ontlasting zijn.

Naast het gebrek aan algemene kennis over D-mannose op zichzelf, is ook de wisselwerking tussen D-mannose en andere medicijnen en supplementen niet goed onderzocht. Het is altijd het beste om met je arts te praten als je je zorgen maakt.

Kan D-mannose reageren op andere huismiddeltjes?

Er kunnen interacties optreden tussen D-mannose en andere supplementen die je gebruikt, waaronder huismiddeltjes tegen UWI.

Er is nog niet genoeg onderzoek gedaan om precies te zien of deze interacties gunstig of schadelijk kunnen zijn, maar er zijn aanwijzingen dat het kan gebeuren.

In een onderzoek waarin bijvoorbeeld werd gekeken naar de effectiviteit van plantenextracten plus D-mannose bij het voorkomen van terugkerende UWI’s, werden drie verschillende combinaties aan patiënten gegeven.

Deze combinaties bevatten allemaal D-mannose, met de volgende groepen plantenextracten:
A: Berberine, arbutine en berk
B: Berberine, arbutine, berk en forskoline
C: Proanthocyanidinen

Aan het einde van de behandeling werd het terugkeren van blaasontsteking beoordeeld. Er werd vastgesteld dat patiënten in de groepen A en B minder vaak terugkerende blaasontsteking hadden tijdens de behandeling en de follow-up, vergeleken met patiënten in groep C.

Groepen A en B hadden ook urinemonsters met een significant lagere mediane bacteriële belasting vergeleken met patiënten in groep C.

D-mannose studies:

1. D-mannose: een veelbelovende ondersteuning bij acute urineweginfecties bij vrouwen. Een pilotstudie.
2. Ingrijpen bij urineweginfecties met behulp van antikleefmiddelen gebaseerd op de kristalstructuur van het FimH-oligomannose-3 complex.
3. D-mannose poeder voor profylaxe van terugkerende urineweginfecties bij vrouwen: een gerandomiseerde klinische studie.
4. Orale D-mannose bij terugkerende urineweginfecties bij vrouwen: een pilotstudie.
5. D-mannose: Eigenschappen, productie en toepassingen: Een overzicht.
6. Het gebruik van chemotherapeutische middelen als profylaxe voor terugkerende urineweginfecties bij gezonde niet-zwangere vrouwen: Een netwerk meta-analyse.
7. In vitro werkzaamheid van fytotherapeutica voorgesteld voor preventie en behandeling van urineweginfecties.

Wat is er getest:

• Hoe D-mannose werkt bij de behandeling van urineweginfecties.
• Of D-mannose effectief is bij de behandeling van acute UWI bij vrouwen.
• Of D-mannose effectief is voor terugkerende UWI.

Wat werd er gevonden:

• Het gebruik van D-mannose resulteerde in een significante verbetering van de meeste symptomen van een acute UWI.
• D-mannose bleek veelbelovend als profylactische (preventieve) behandeling op lange termijn voor terugkerende UWI.
• Het lijkt erop dat D-mannose werkt door te voorkomen dat E. coli zich bindt aan de blaaswand.
• D-mannose lijkt een veilige behandeling te zijn.
• Fosfomycine scoort beter qua werkzaamheid, maar het heeft meer nadelige bijwerkingen dan D-mannose.
• Verdere studies zijn essentieel om de resultaten van deze studies te bevestigen.

Wat je moet weten:

• Het mechanisme van D-mannose is alleen in vitro bewezen (buiten een levend organisme).
• Tot nu toe blokkeerde D-mannose de adhesieve eigenschappen van E.Coli, Klebsiella, Serratia en Enterobacter. Maar het had geen invloed op de bacteriegroei. Dit werd alleen in vitro gedaan.
• Profylactische behandeling voor terugkerende UWI’s blijkt in veel gevallen een tijdelijke maatregel te zijn, waarbij infecties in hetzelfde tempo terugkeren zodra de behandeling wordt gestopt.
• Er bestaan geen onderzoeken die specifiek het gebruik van D-mannose testen voor chronische urineweginfecties veroorzaakt door bacteriële biofilms.

Samenvatting:

• D-mannose kan effectief zijn als behandeling voor een acute UWI veroorzaakt door E.coli.
• D-mannose kan acute symptomen van UWI veroorzaakt door type 1 fimbriae-positieve bacteriën effectief verlichten.
• Verder onderzoek is nodig om te bevestigen of D-mannose effectief is als behandeling voor terugkerende UWI’s, of dat het alleen nuttig is voor symptoombestrijding.
• Er moet worden onderzocht of D-mannose nuttig is bij bacteriële biofilm infecties van de blaas.

CONCLUSIE: D-mannose is veelbelovend voor de behandeling van acute UWI veroorzaakt door E. coli, maar moet verder worden onderzocht op effectiviteit bij terugkerende of chronische UWI.

Hoeveel D-mannose moet je nemen voor UWI?

De meeste onderzoeken baseren de dosering van D-mannose op de aanbevelingen van fabrikanten. Deze variëren van 2 gram D-mannose verdund in 200 ml water eenmaal daags tot tweemaal daags als de symptomen ernstig zijn.

Helaas is er geen FDA-regelgeving met betrekking tot hoeveel D-mannose moet worden genomen of wat de juiste dosering voor D-mannose moet zijn.

Daarnaast zijn er geen langetermijnstudies die bepalen of er negatieve effecten zijn bij langdurig gebruik van D-mannose.

De financiële last van D-mannose voor UWI

Terugkerende UWI’s zijn duur. De financiële last van de behandeling van terugkerende UWI’s met profylactische D-mannose wordt geschat op $50 per jaar. Anekdotisch lijkt het er echter op dat mensen met terugkerende UWI’s die afhankelijk zijn van D-mannose veel meer uitgeven dan dit.

Dit alles bij elkaar is behoorlijk veel voor iets waarvan niet definitief is bewezen of het werkt of niet.

Deze schatting houdt ook geen rekening met eventuele antibiotica, de kosten van een bezoek aan een arts of andere alternatieve remedies die gebruikt zouden kunnen worden.

Ons (niet zo) laatste woord over D-mannose voor UWI

Veel mensen die last hebben van UWI zweren bij D-mannose voor UWI. D-mannose wordt vaak aanbevolen op forums en in artikelen over natuurlijke remedies.

De beste manier om de effectiviteit van D-mannose vast te stellen zijn meerdere grootschalige, gerandomiseerde, placebogecontroleerde, dubbelblinde klinische onderzoeken.

Deze zullen ons meer inzicht geven in de potentiële profylactische eigenschappen van D-mannose, D-mannose als behandelingsoptie voor acute UWI’s en of D-mannose werkt als een natuurlijke manier om UWI-symptomen te verlichten.

Ondanks het feit dat er recentere onderzoeken zijn, is de meeste informatie die je online ziet over D-mannose voor UWI afkomstig van één onderzoek uit 2013. Zelfs de onderzoekers van dit onderzoek concludeerden dat er meer klinisch onderzoek naar D-mannose moet worden gedaan om de effectiviteit ervan te begrijpen.

Op dit moment hebben we nog lang niet genoeg bewijs om veel kruidenremedies veilig te kunnen gebruiken. Hopelijk komt hier verandering in nu steeds meer mensen naar huismiddeltjes kijken voor oplossingen en als alternatief voor antibiotica.

Voor antwoorden op veelgestelde vragen over chronische en terugkerende UWI, bezoek onze FAQ pagina. Deel uw vragen en opmerkingen hieronder, of neem contact op met ons team.

Als je meer wilt weten over D-mannose producten, geef dan je naam en e-mailadres op in het groene vak hieronder.